Árni Árnason

Ég var ekkert smá stoltur íslendingur á þriðjudaginn þegar vinir Sjonna komust áfram í Eurovision. Ég kastaðist fram úr sófanum með þvílíkum látum að það fór ekki fram hjá nokkrum manni í næsta nágrenni við mig.

Ég bíð spenntur eftir laugardeginum, en jafntfram er mikill kvíði í huga mér, ég er svo hræddur um að ríkisstjórnin láti loka fyrir beina útsendingu keppninnar á Ríkissjónvarpinu. Jú það verður að viðurkennast að þetta er skemmtiefni sem lyftir upp skapinu í mannskapnum og víða verður gleðskapur.

Ríkisstjórnin er alfarið á móti því að þjóðin gleðjist, lyfti sér upp eða búi við eintaklingsfrelsi. Það er búið að sjá til þess að það kostar mann aðra höndina að fá sér drykkjarhæft hvítvín ef mannig langar að fá sér í aðra tánna, tala nú ekki um ef manni langar í eitthvað sem rífur meira í en léttvínið. Álögur á tóbak hefur líka hækkað og sér maður aumingja reykingarmennina standa í því að vefja sjálfir til að spara. Þá liggur í loftinu að þeir sem vilja taka íslenskt í nefið verða næstir í snöruna hjá ríkisstjórninni.

Þá er það sykurskatturinn á gosdrykkri, við megum ekki eiga fyrir kókflösku án þess að ríkisskassinn bæti á sig um leið. Nú ekki er ætlast til að við séum eitthvað að brasa í því að vera á flakkinu á milli húsa og eiga í eðlilegum mannlegum samskiptum við ástvini, það er bara bannað líka. Við getum gleymt því að ferðast og skoða landið okkar því bensínið er eðal- munaðarvara sem ríkið græðir á tá og fingri af.

Þetta er svo niðurdrepandi ríkisstjórn að ég mun ekki sýna svipbrigði þótt það kæmi frétt um að loka ætti bíóhúsum, leikhúsum, skemmtigörðum og veitingarhúsum til að draga úr þessari andskotans gleði um allt land. Nei það liggur fyrir að bráðlega hefjist kennsla í öllum skólum á öllum menntastigum þar sem íbúum þessa lands verði kennt að vera í vondu skapi og með ljótu fýluskeifuna hennar Jóhönnu Sigurðardóttur !

Kæru íslendingar, við skulum halda Eurovision- spenningi okkar í felum í von um að við getum horft áhyggjulaus á útsendinguna á laugardaginn – besta sem gæti gerst er að vinir Sjonna ynnu svo skeifan á forsætisráðherranum færu niður í gegnum parketið:)

Á litlu afskekktu skeri út á ballarhafi, bjó lítil þjóð með háleit markmið. Lífið var ljúft og stór hluti þjóðarinnar átti í sig og á og gátu leyft sér ýmsan munað sér til dægrarstyttingar og lífsgæða. Þjóðin mældist sú hamingjusamasta, óspilltasta og með ríkustu þjóðum á heimsmælikvaða og því ekki að undra að gleðið var við völd. Litlu eyjarskeggjarnir menntuðu sig og veittu góða þjónustu á öllum sviðum samfélagsins, en sumir léku sér að eldinum, á kostnað annarra.

Eins og hendi væri veifað strandaði skerið litla í Atlandshafinu og góð ráð voru dýr. Almenningur var reiður og kaus vinstri stjórn til að bjarga skerinu fallega og kom til valda norræn velferðarstjórn. Forystukálfar hennar voru Karíus og Baktus og hafði þjóðin mikla trú á nýrri forystu.

Karíus og Baktus höfðu aldrei fengið að ráða áður, en verkefnin voru stór og erfið. Áður en þjóðin vissi af, fóru þeir félagar á fullt skrið, hrifsuðu til sín lífeyrir, sparnað, laun, húsnæði og bíla af íbúum litla skersins. Þeir átu stoðir atvinnulífisins með bestu lyst, bönnuðu heilbrigðisþjónustu, barnabætur og  komu í veg fyrir menntun. Lokuðu heimilum og stofnunum fyrir minni máttar  en styrktu þó baráttu við hestapest þótt þjóðin svelti.

Karíus og Baktus voru aldrei saddir og boruðu endalaust í litlu þjóðina og urðu feitir og pattaralegir af eigin illsku í garð hennar. Erlend hjálp til að rétta við atvinnuvegina og lífið á skerinu birtist þeim í líki djöfulsins og voru kæfð um leið og þeirra var getið. Íbúarnir gátu ræktað sér kartöflur og lagt sér gras til munns eins og hver önnur dýr, á meðan Karíus og Baktus keyptu höll í Bretlandi fyrir 900 milljónir.

Karíus og Baktus voru reiðubúnir að fórna auðlindum skersins og húkka far með sósíalískri fléttu fjarlægra landa í von um ný embætti fyrir þá sjálfa. Þeir voru tilbúnir að fórna skerinu góða, sem áður fyrr var hamingjusamt, ríkt og gjöfult.

Áratuga valdahungur þeirra varð banabiti heillar þjóðar, þjóðar sem vonandi dregur þann lærdóm af, að vinstri stjórn er ekki rétta svarið fyrir skerið litla.

 

Ég velti fyrir mér fulltrúalýðræðinu sem við búum við, er það að virka sem skyldi ? Kjörbærir einstaklingar í samfélaginu ganga til kosninga og framselja rétti sínum til ákvarðanatöku, til frambjóðenda sem hafa lagt fram skýra stefnu um hvernig þjóðskútunni skuli vera siglt.

Þegar stjórnmálin eru skoðuð í dag tel ég fulltrúalýðræðinu ábótavant. Við erum með ekki bara ríkisstjórn, heldur fjölda alþingismanna sem eru á engan hátt að sinna störfum sínum. Ríkisstjórnin er máttvana í allri sinni mynd og þingmenn hræðast að tjá sig, til að mynda um dóm Hæstaréttar sem féll nýverið varðandi gengistryggða lánveitingu.

Háttvirtur viðskiptaráðherra hefur komið fram í málinu með þeim hætti að hann má alveg taka pokann sinn mín vegna. Ég spyr hvar eru þingmennirnir okkar sem fengu lýðræðislegt umboð okkar til að standa vörð um hag okkar ?  Almenningur í þessu landi hefur nú á annað ár búið við óréttlæti,  bankastofnanir skiptu um kennitölur eins og dauðvona bílasala og fengu sínar skuldir afskrifaðar. En skuldir almennings við gömlu bankana var eina arflegðin sem flutt var yfir í þá nýju. Við eigum að borga og þegja.

Almenningur bar loksins sigur í baráttunni við kúgun og óréttlæti með þessum tiltekna dómi, en einhverra hluta vegna liggur fnykur í loftinu. Lýðræðiskjörnu fulltrúarnir okkar eru hljóðlátir í þetta skiptið. Við þurfum að þola niðurskurð í  öllum málaflokkum, verðhækkanir á vöru og þjónustu og skattahækkanir upp í rjáfur. Á almenningur þá ekki rétt á leiðréttingu á okri lánastofnana í von um að ná endum saman ? Það er ekki eins og heimilum í landinu hafi verið rétt hjálparhönd í ástandinu.

Ef almenningur fær ekki notið þessa dóm til hins ýtrasta liggur alveg ljóst fyrir að við þurfum að kjósa okkur aðra fulltrúa til að fara með valdið í landinu – við hreinlega getum ekki meir.

Ég er mikill lýðræðissinni í hjarta mínu, hef tröllatrú á frelsi til athafna, en köfnunartilfinningin er að verða óbærileg. Við látum bjóða okkur upp á ríkisstjórn, embættismenn og stjórnsýslu, sem á að vera okkur í hag, sem brýtur niður einstaklingana og fjölskyldur í landinu. Ég spyr hreinlega hvað ætlum við að láta bjóða okkur þetta lengi?

Á einum erfiðasta tímabili íslensku þjóðarinnar situr andvana ríkisstjórn sem mynduð er af tveimur stjórnmálaflokkum sem eru sammála um að vera ósammála. Ríkisstjórn sem hefur á engan hátt bætt atvinnuástandið í landinu, ríkisstjórn með skattpíningarhvöt, ríkisstjórn sem er ósammála í ESB málum, ríkisstjórn sem kallar sig norræna velferðarstjórn! Fátækin hefur samt aldrei verið meiri, atvinnuleysi aldrei hærra og heilbrigðisþjónustan skert verulega. Ríkisstjórn sem ætlaði að bjarga fjárhagnum með að skattleggja áfengi og sykraða gosdrykki til að ná endum saman.

Það er deginum ljósara að það þarf fólk á Alþingi sem er í tengslum við raunveruleikann, fólk sem veit og skilur vanda þjóðarinnar, fólk sem veit hvernig það er fyrir barnafjölskyldur að ná endum saman – það þarf hreinlega að fara út með ruslið !!

Tæp vika er til kosninga, sjaldan hefur deifðin verið slík og nú er, enda hefur pólitíkin strandað á skeri að mati margra. Þrátt fyrir hrun, kreppu, niðurskuð og atvinnuleysi heldur lífið áfram. Sjaldan hefur þörfin verið slík sem nú að almenningur fjölmenni á kjörstað og kjósi af ábyrgð, næstu fjögur ár eru viðkvæm ár í íslensku samfélagi.

Reykjavík
Í Reykjavík hefur hið ómögulega gerst, grín framboð skorar hátt í könnunum og margir líta á framboðið sem skemmtilegt framtak og ætla að styðja það. Rökin eru að fólk sé komið með ógeð á hinum týpísku stjórnmálaöflum og að það þurfi að senda þeim skýr skilaboð. Draugur fortíðar á víst að ráða ferðinni. Kjörtímabilið í Reykjavík hefur verið stormasamt, en Hanna Birna borgarstjóri hefur með miklum dugnaði náð að halda saman góðum meirihluta og látið til sín taka í borginni. Hún er ótvíræður leiðtogi borgarinnar og á að sjálfsögðu að fá til þess stuðning.  Þjóðin refsaði Sjálfstæðisflokknum í síðustu alþingiskosningum og hver var niðurstaðan? Við sitjum upp með ríkisstjórn sem hélt úr höfn til veiða, en er bara á reki. Veiðafærin eru enn um borð og engin afli. Almenningur sem ákvað að breyta til situr uppi með laskaða ríkisstjórnarflokka sem eru sammála um að vera ósammála. Flokkarnir eru ósammála um ESB, nýtingu orkuauðlinda, sölu HS Orku, atvinnutækifæri og svona má áfram telja. Ætla þá kjósendur að taka “sjénsinn” líka hvað varðar sveitarstjórnarkosningarnar ?

Reykjanesbær
Minn gamli heimabær hefur síðustu átta ár tekið slíkum stakkaskiptum að bæjarfélagið er nær óþekkjanlegt. Fólksfjölgun hefur verið um 30%  uppbyggingin til fyrirmyndar og umhverfismálin fylgt með og fært sveitarfélagið í hóp þeirra snyrtilegustu á landsvísu. Griðarleg vinna hefur verið lögð í atvinnuuppbyggingu í bæjarfélaginu og framtíðin er björt þrátt fyrir núverandi atvinnuleysi. Stórtæk tækifæri í Helguvík og á Ásbrú færa okkur vor með blóm í haga. Lagður hefur verið kostnaður í þessi tækifæri og Sjálfstæðisflokkurinn þarf brautargengi í kosningunum til að klára málin, svo þau tapist ekki. Vinstri grænir hafa lagt grjót í götu atvinnuuppbyggingar á Suðurnesjum frá því að flokkurinn komst til valda á landsvísu, en við verðum að halda í vonina og berjast gegn eineltinu. 

HS Orka
Umræðan um sölu GGE á hlut sínum í HS Orku hefur undið upp á sig með þeim hætti að málið varði Sjálfstæðisflokkinn í Reykjanesbæ. Þessi umræða sýnir hve auðvelt er að koma af stað múgæsingi með lítilli fyrirhöfn. Rifjum þetta aðeins upp, HS var í eigu bæjarfélaganna á Suðurnesjum.  Öll sveitarfélögin nema Reykjanesbær seldu hlut sinn við fyrsta tækifæri og þótti það ekkert tiltökumál á sínum tíma. Reykjanesbær ákvað að selja ekki fjöreggið. Við hrun verður viðsnúningur í rekstri HS Orku eins og allra fyrirtækja á landinu. HS sem hafði áður fært Reyknesingum arð, skuldfærði af hallarekstri sínum 4 milljarða til Reykjanesbæjar. Það er stór reikningur til bæjarbúa að mínu mati. Þá gefst Reykjanesbæ tækifæri að selja hlut sinn á sama gengi og hin sveitarfélögin þrátt fyrir hrun. Ég kaus bæjarfulltrúa til að huga að mínum hag sem Reyknesingi og studdi því heilshugar söluna. Með sölunni var komið í veg fyrir að bæjarbúar fengu á sig fleiri milljarða í skuld, málinu var snúið íbúum í hag og færðir milljarðar í gróða í staðin fyrir taps, svo einfalt er það.  Reykjanebær sá samt til þess að auðlindin og veiturnar eru áfram í eigu almennings. Það er svo GGE sem notabene er undir stjórn VG og Samfylkingar, sem ákveður að selja Magma E. hlut sinn. Á Reykjanesbær að skipta sér af því ? Ef svo er, hvað þá með hin sveitarfélögin sem hafa reist sundlaugar, íþróttamannvirki og fleira fyrir HS peninginn ? Eru þau ekki ábyrg í málinu ?

Brellur
Minnihlutinn hefur farið mikinn í því að saka Sjálfstæðisflokkinn um brellur í ársreikningum bæjarfélagsins sem sýndi hagnað. Fyrir lág alltaf að salan yrði færð í reikninga. Haldin var fjölmennur íbúafundur um söluna á sínum tíma þar sem almenningi var greint frá stöðu mála og þegar salan er færð til reikninga þá kemur minnihlutinn af fjöllum og öskrar úlfur úlfur ! En þetta virðist vera einhver vinstri árátta líkt og hjá Steingrími Sigfússyni sem kom af fjöllum með sölu GGE, fyrirtækis sem starfar undir hans stjórn. Eru menn ekki að vinna heimavinnuna? Einnig hefur verið varpað fram þeirri spurningu afhverju er verið að skera niður fyrst að hagnaðurinn er svona mikill ? Það er einfalt, öll bæjarfélögin þurfa að huga að hverri krónu í þessu árferði, Reykjanesbær þarf eins og allir að standa við sínar skuldbindingar og vegna hagnaðarins verða þau spor auðveldari.  Þegar kreppir að er nauðsynlegt að grípa til aðgerða.

Íþróttir og forvarnir
Á síðastliðnum átta árum hefur stuðningur við íþróttir og forvarnarmál verið til fyrirmyndar. Íþróttahúsið í Njarðvík var tekið í gegn, nýr grasvöllur og stúka í Njarðvík, Fimleikadeildin er komin í glæsilegt húsnæði, byggt hefur verið við íþróttahúsið við Sunnubraut, fótboltavöllurinn í keflavík endurnýjaður með nýju aðstöðuhúsnæði, styrktarsamningar við fjölmörg íþróttarfélög líkt og Hestamannafélagið Mána svo eitthvað sé nefnt. Ungt fólk hefur hlotið athvarf í 88 húsinu og þau sem yngri eru sækja Fjörheima í glæsilegu húsnæði. Barnafjölskyldur hefur staðið til boða hvatagreiðslur til að koma til móts við iðkun barna sinna, í þessum málaflokki liggja stórar upphæðir sem aldrei hafa verið eins háar.

Menning
Þessi málaflokkur er mjög spennandi, hver hefði órað fyrir því að listsköpun í sinni breiðustu mynd gæti verið svona blómleg í Reykjanesbæ ?  DUUS húsin hafa verið tekin í gegn og með Listasafni Reykjanesbæjar höfum við náð að laða að tugþúsunda gesta til bæjarfélagsins. Listasafnið er til fyrirmyndar og helstu listamenn þjóðarinnar sýnt þar. Stuðningur við listamenn af öllum toga hefur fært okkur mikið, sýningar á hverju strái á Ljósanótt er dæmi þess hve öflugur þessi málaflokkur er. Listasmiðjan á Vallarheiði er miðstöð fjölbreytileikans þar sem kórar, myndlistarfólk, handverksmenn og ljósmyndarar starfa í sátt og samlyndi. Sömu sögu er að segja af Svarta Pakkhúsinu, SuðSuðVestur og fleiri menningarathvörfum í bæjarfélaginu.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur skapað fjölskylduvænt sveitarfélag þar sem hver einstaklingur fær notið sín. Hver sá sem er ekki sammála því, þarf einfaldlega að taka niður gleraugun og pússa þau örlítið til að fá skýra sýn á hlutina. Sjálfstæðisflokkurinn þarf stuðning næstkomandi laugardag til að fá tækifæri til að haldið verði á réttri braut næstu fjögur árin og öll svo gríðarlega vinna sem lagt hefur verið í hvað varðar atvinnumál og áframhaldandi lífsgæði tapist ekki.

 

 

Ég hef sjaldan skemmt mér eins yfir áramótaskaupinu og ég gerði í gærkvöldi. Ádeilan var beinskeytt og hitti beint í mark hjá mér. Ég er ánægður með að höfundar skaupsins voru á sömu blaðsíðu og ég hvað varðar forseta þjóðarinnar.

Það hefur orðið undir í umræðunni varðandi útrásina og sukkið sem átti sér stað, að Ólafur Ragnar Grímsson var virkur þátttakandi í öllu saman. Samt sem áður hefur hann ekki sýnt neina iðrun og frekar tekið á málunum með þeim hætti, að þetta hafi allt saman komið honum í opna skjöldu.

Undirstaðan í áramótaskaupinu var partý á Bessastöðum sem var farið böndunum, það má eigilega segja að að áramótaskaupið í ár hafi frekar verið heimildarmynd. Ég gef áramótaskaupinu fullt hús stiga, það slóg í gegn hjá mér.

Gleðilegt ár kæru vinir og megi nýtt ár færa okkur gleði og farsæld.